КАРСКІ Яўхім Фёдаравіч
(01.01.1861, д. Лаша Гродзенскага р-на – 29.04.1931), грамадскі дзеяч Беларускага нацыянальна-дэмакратычнага Адраджэння, філолаг-славіст, заснавальнік беларускай філалогіі, мовазнаўста, літаратуразнаўста, этналогіі, фалькларыстыкі. Акадэмік Пецярбургскай Акадэміі навук (1916, член-кар. з 1901), правадзейны член Інбелкульта (1922), Чэшскай АН (1929). Скончыў Мінскую духоўную семінарыю (1881), Нежынскі гісторыка-філалагічны інстытут (1885); працаваў настаўнікам у Вільні. Прафесар (1894), рэктар (1905–1910) Варшаўскага, прафесар (1917) Петраградскага універсітэтаў. Член Прэзідыума Расійскай АН. Старшыня камісіі па адкрыцці Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Аўтар звыш 700 навуковых прац. Галоўнай навуковай спадчынай Я.Ф.Карскага – праца “Беларусы” (т.1 – 3; 1903 – 1922). Даследаваў гісторыю беларускай мовы, літаратуры, фальклора, паходжання беларускай народнасці. Перапісваўся з Янкам Купалам, Якубам Коласам, С.М.Некрашэвічам, М.Гарэцкім. Падтрымліваў выданне газеты “Наша ніва”. Ганаровы старшыня 1-га Усебеларускага з’езду (снежань 1917).
У Старадарожскім мастацкім музеі захоўваюцца творы:
Мікалай Лаўрэнцьевіч Несцярэўскі (1931, Мінск).
Медальён “Я.Ф.Карскі”. 2005.
Кераміка, вашчэнне. 30х15 см.
Анатоль Змітравіч Крывенка (1942, Мінск).
“Яўхім Карскі”. 1993.
ДВП, алей. 40х30.
М. Несцярэускi
“Яўхім Карскі”. Медальен.
Сiлумiн.
