Адраджэнцы Беларусi | Змагары за Адраджэнне

БАГУШЭВІЧ Францішак Казіміравіч

(21.03.1840, фальварак Свіраны Віленскі край – 28.04.1900), беларускі паэт-дэмакрат, празаік, публіцыст. Вучыўся ў Віленскай гімназіі, у 1861 г. паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Пецярбургскага універсітэта, выключаны з 1-га курса за адмову прыняць новыя універсітэтскія правілы. Настаўнік у Воранаўскім р-не. Удзельнік паўстання 1863 г.У Аўгустоўскіх лясах быў паранены. Вучыўся ў Нежынскім юрыдычным ліцэі (1865 – 1868). Судовы следчы ў Сумскай, Бранскай, Чарнігаўскай губернях. У 1884 г. пераехаў у Вільню, працаваў адвакатам судовай палаты. З 1898 г. жыў у Кушлянах (Смаргонскі р-н). Пахаваны ў Жупранах (Ашмянскі р-н). Зрабіў вялікі ўплыў на развіццё беларускай літаратуры канца ХІХ – пачатку ХХ ст., узбагаціў беларускую літаратурную мову. Аўтар зборнікаў “Дудка беларуская Мацея Бурачка” (Кракаў, 1891), “Смык беларускі Сымона Рэўкі з-пад Барысава” (Познань, 1894). Паэт сялянскага складу, таму вобразы мужыка ў яго шматлікіх вершах жывыя і яркія (“Кепска будзе”, “У судзе”, “У астрозе”, “Хрэсьбіны Мацея”, “Балада”). Але не ўсе яго творы захаваліся. Так зборнік “Беларускія апавяданні Бурачка”, падрыхтаваны да друку ў 1899 г. і забаронены цэнзурай, згубіўся. Невядомым застаўся змест зборніка “Скрыпка беларуская”, які павінен быў выйсці ў свет пасля смерці паэта. Ф.Багушэвіч параўноўваецца з такімі постацямі як Ф.Скарына, К.Каліноўскі, В.Дунін-Марцінкевіч, Цётка, М.Багдановіч.

У Старадарожскім мастацкім музеі экспануюцца творы:

Сяргей Аляксандравіч Адашкевіч (1918, Мінск). 80-я гады.